เลขาส่วนตัว
2022 คำ
เอมิ....
อยากจะบอกว่าตั้งแต่คืนนั้นที่ฉันกินยาคุมฉุกเฉินไปจนครบทั้งสองเม็ดพี่ภูมิก็ไม่กลับมานอนที่บ้านอีกเลยเหมือนเขาพยายามหลบหน้าฉันแต่เขาจะกลับมาช่วยดูสองแฝดในตอนเช้าแล้วก็จะกลับตอนค่ำๆ ไอ้จะให้ฉันถามว่าเขาไปนอนที่ไหนมาฉันก็ไม่กล้าถามเพราะกลัวเขาจะตอกหน้าหงายกลับมาว่าไปนอนกับผู้หญฺิงฉันก็เลยเลือกที่จะไม่ถามดีกว่าสบายใจดีเพราะเราสองคนยังไม่ได้เป็นอะไรกันเขาให้สถานะฉันแค่คู่นอน ถึงแม้จะมีแอบน้อยอกน้อยใจอยู่บ้างแต่ฉันก็ต้องเก็บความรู้สึกเพราะรู้นิสัยพี่ภูมิดีว่าเขาไม่ชอบผู้หญิงจู้จี้จุกจิกถามเยอะถามมาก จะมีเมื่อคืนนั่นแล่ะที่เขากลับมานอนที่บ้านเพราะยัยเอิงกับอาบอมจะกลับมาวันนี้แล้ว ซึ่งเมื่อคืนเราก็ต่างคนต่างนอนห้องใครห้องมันพอดีกับที่ประจำเดือนฉันมาฉันก็เลยไม่ได้ย่องไปหาเขาไม่อย่างงั้นคงได้ส่งท้ายกันสักสองสามยก โอ๊ยฉันทำไมหื่นเกินเบอร์ขนาดนี้เนี่ย>ภูมิ....
สุดท้ายผมก็ต้องพายัยตัวแสบกลับกรุงเทพด้วยกันเพราะน้องสาวผมขอร้อง ส่วนใบหม่อนผมให้เธอขึ้นเครื่องกลับเพราะรถของผมมันนั่งได้แค่สองคนเท่านั้น ตอนแรกใบหม่อนไม่ยอมบอกให้ผมบังคับเอมินั่งเครื่องกลับแทนแต่ยัยเอมิรู้มากแกล้งทำเป็นหลับไม่ยอมลงจากรถสุดท้ายก็ต้องเป็นใบหม่อนที่ต้องขึ้นเครื่องกลับ
พอผมขับรถออกมาได้ไม่ไกลยัยเอมิตัวแสบก็ตื่นขึ้นมาพอดี
"ถึงไหนแล้วคะเนี่ยใกล้ถึงบ้านยัง"
"ขับออกตัวเมืองมาไม่ถึงชั่วโมงเธอจะให้ถึงไหนล่ะ" ผมย้อนถามคนข้างๆ
"งั้นก็แปลว่าเราสองคนต้องอยู่บนรถด้วยกันไปอีกหลายชั่วโมงเลยใช่มั้ยคะ^^"
"อืม" ผมตอบแบบขอไปที
"ดีใจจังจะได้อยู่ใกล้พี่ภูมินานๆ ^^"
"เธอดีใจแต่ฉันไม่ดีใจเพราะฉะนั้นช่วยนั่งเงียบๆ ไม่ต้องพูดเพราะฉันต้องการใช้สมาธิขับรถ"
"ค่าาาไม่พูดค่า" ผมเลิกสนใจยัยเอมิแล้วตั้งหน้าตั้งตาขับรถต่อ
ตอนนี้เริ่มค่ำแล้วและอีกหลายชั่วโมงกว่าจะถึงบ้านความเงียบเข้าปกคลุมยัยเอมิก็นั่งเงียบมาตลอดทางเพราะผมสั่งให้เงียบ ตอนนี้ผมเริ่มหิวแล้วยัยเอมิก็คงจะหิวด้วยเหมือนกันเพราะเราขับรถออกมาหลายชั่วโมงแล้วยังไม่ได้แวะหาอะไรกินเลย
"เอมิ" ผมเรียกคนข้างๆ
"......." เงียบไม่ตอบ
"เอมิ!!!" ผมขึ้นเสียงใส่
"......." เอมิยังเงียบแต่หันมามองหน้าผมด้วยสายตาสงสัย
"หิวไหม" เอมิพยักหน้ารัวๆ
"เดี๋ยวแวะหาอะไรกินข้างทางก่อนละกันอยากกินอะไร"
"........." เงียบไม่ตอบ
"ถามทำไมไม่ตอบ"
"ก็พี่บอกห้ามพูดไม่ใช่หรือไงเอมิก็ทำตามแล้วอ่ะ"
"โง่จริงหรือแกล้งโง่วะเนี่ย"
"อะไรอ่าสั่งให้เค้าไม่ให้พูดพอไม่พูดก็มาว่าโง่ใครกันแน่ที่โง่คิดดีๆ" พอได้พูดก็พูดซะผมไปไม่เป็นเลยย้อนทุกคำ
"ขอแค่วันนี้พอนะที่ฉันต้องอยู่ใกล้ๆ ผู้หญิงแบบเธอต่อไปไม่ต้องมาใกล้"
"ไม่ได้ดิพี่อย่าลืมข้อตกลงระหว่างเราเมื่อไหร่ที่เอมิต้องการพี่ต้องมาหาเอมิหรือนัดเอมิให้ไปหาก็ได้เอมิได้หมด^^"
"เออยัยฮิสทีเรีย"
"ถือว่าเป็นคำชมนะคะผัวขาาาา^^"
เอมิ....
และกว่าพี่ภูมิจะมาส่งฉันถึงบ้านก็เล่นเอามืดค่ำพอดีและพอพ่อรู้ว่าพี่ภูมิจะมาส่งพ่อก็เรียกพี่ภูมิเข้าบ้านทันที
"สวัสดีครับลุงบาสสวัสดีครับอายูมิ" พี่ภูมิยกมือไหว้พ่อกับแม่ของฉัน
"เป็นไงขับรถมาเหนื่อยไหม"
"ไม่เท่าไหร่ครับ"
"จะนอนที่บ้านลุงก็ได้นะถ้าขับรถกลับไม่ไหว"
"ไม่เป็นไรครับผมว่าผมกลับบ้านดีกว่าน่าจะปลอดภัยกว่า" พี่ภูมิพูดประโยคนี้แล้วเหร่ตามาทางฉัน ฉันรู้นะว่าเขาหมายความถึงอะไรเขาคงกลัวฉันจะเข้าไปปล้ำเขาในห้องสินะ หึถ้าประจำเดือนฉันไม่มาฉันเข้าแน่ไม่พลาดหรอก
"เราว่าอะไรนะลุงได้ยินไม่ถนัด"
"เปล่าครับไม่มีอะไรว่าแต่ลุงบาสเรียกผมเข้ามาคุยมีอะไรหรือเปล่าครับ"
"เรื่องที่เราจะเข้าไปบริหารงานแทนไอ้ภูผาแบบเต็มตัวยังไงล่ะ"
"ครับ"
"หลายวันก่อนพ่อเรามาปรึกษาอาเรื่องหาเลขาส่วนตัว"
"อ่อครับ"
"ตอนแรกก็ยังหาที่ถูกใจไม่ได้แต่ตอนนี้อาว่าอาหาคนที่เหมาะสมกับตำแหน่งนี้ได้แล้วนะไม่รู้ว่าภูมิจะว่ายังไง"
"ใครเหรอครับ"
"เอมิลูกสาวลุงเอง"
"ห๊ะลุงว่าใครนะครับพูดอีกที" พี่ภูมิตาเหลือกเมื่อได้ยินชื่อว่าที่เลขาของเขา
"ก็ยัยเอมิลูกสาวลุงไงเรียนจบบริหารมาน่าจะเป็นเลขาให้เราได้"
"เอ่อคือว่าผมว่า.."
"หรือเรารังเกียจลูกสาวลุง" พ่อทำเสียงขู่พี่ภูมิจนเขาไม่กล้าปฏิเสธ
"เปล่าครับคือผมว่า.."
"ไม่มีคือว่งคือว่าอะไรทั้งนั้นตลงตามนี้นะภูมิ"
"เอ่อ..ครับลุงบาส" ฉันยิ้มออกด้วยความดีใจเมื่อพี่ภูมิไม่กล้าปฏิเสธพ่อฉัน เห้อออที่ในที่สุดฉันก็จะได้ไปทำงานเป็นเลขาพี่ภูมิโอ๊ยคงมีความสุขมากแน่ๆ ได้อยู่ใกล้กันทุกวัน><
ทุกคนคงสงสัยว่าทำไมพ่อถึงพูดกับพี่ภูมิเรื่องนี้กับพี่ภูมิเรื่องของเรื่องคือตอนที่ฉันเข้ามาเก็บของในห้องฉันแอบโทรหาพ่อแล้วบอกพ่อว่าฉันอยากทำงานฉันอยากไปเป็นเลขาพี่ภูมิซึ่งพ่อรู้ดีว่าฉันแอบชอบพี่ภูมิมานานแล้วพ่อก็เลยสานฝันให้ฉันทำตามที่ฉันขอร้องซึ่งเรื่องนี้ลุงภูผาก็เห็นดีเห็นงามด้วยคือทุกคนอยากให้ฉันสมหวังกับพี่ภูมิเพราะทุกคนรู้ว่าฉันรู้สึกยังไงกับพี่ภูมิ แต่ที่ทุกคนยังไม่รู้ตอนนี้ก็คือว่าเราสองคนได้ทำการฟีทเจอริ่งกันเรียบร้อยโรงเรียนเอมิแล้ว คริ คริ
- ผู้เขียน
