โดนแบล็กเมล์
1639 คำ
เอมิ....
เช้าวันต่อมา...
"โอ๊ยยยเจ็บอ่าาาา>ภูมิ....
ผมถึงกับพูดอะไรไม่ออกยัยเอมิบ้ามาตั้งข้อต่อรองกับผมเหมือนกับว่าตอนนี้ผมโดนยัยนี่แบล็กเมล์ยังไงยังงั้น เห้อออไม่น่าเลยกู
"ว่าไงพี่ภูมิตกลงมั้ยอ่า"
"เออๆ จะเอายังไงก็เอาแต่ฉันหวังว่าเธอจะเจอผู้ชายคนนั้นเร็วๆ ละกัน"
"ค่าาาถ้าถึงตอนนั้นพี่ภูมิอย่าร้องไห้งอแงน๊าาา"
"ฉันเนี่ยนะจะงอแงไร้สาระว่ะ"
"อิอิ ใครจะไปรู้วันนึงพี่อาจจะตกหลุมรักเอมิก็ได้"
"ถ้าฉันจะรักฉันรักไปนานแล้วไม่รอมาถึงป่านนี้หรอก" พูดจบผมก็เดินออกมาจากห้องนอนเอมิแล้วออกไปหาหลานๆ ข้างนอก
เวลาต่อมา...
"พี่ภูมิขา"
"มีอะไรครับ"
"พี่เอมิอยู่ไหนค้าน้องโบอิ้งยังไม่เห็นพี่เอมิเลย"
"เอ่อพี่เอมิเค้า.."
"พี่เอมิอยู่นี่ค่า^^" ผมยังไม่ทันได้ตอบหลานสาวยัยตัวแสบก็เดินเข้ามาในห้องทานข้าวแต่ท่าทางการเดินดูแปลกๆ ดูขัดๆ ยังไงไม่รู้
"พี่เอมิเป็นอาไรค้าทำไมเดินแบบนั้นล่า"
"เอ่อพี่เอมิเจ็บขาค่า^^"
"เดี๋ยวน้องโบอิ้งจะเป่าให้น๊าา"
"ผมก็จะเป่าด้วยคน" ว่าแล้วสองแฝดก็วิ่งไปหายัยเอมิ
"โอ๊ยจับเบาๆ ค่ะพี่เอมิเจ็บ>คืนนั้น...
"ไปไหนมา" ผมที่ออกไปดื่มกับใบหม่อนก่อนจะไปส่งใบหม่อนที่โรงแรมแล้วขับรถกลับมาที่บ้านพอเดินเข้าบ้านมาก็เจอยัยเอมิยืนกอดอกจ้องหน้าถามผม
"ไปไหนแล้วมันเกี่ยวอะไรกับเธอวะ"
"ก็พี่บอกเองว่าถ้าจะกินยาอีกเม็ดให้เรียกมาดูไม่ใช่หรือไง" เออผมลืมไปเสียสนิทเลย
"แล้วนี่เลยสิบสองชั่วโมงหรือยัง"
"ยังค่ะ"
"อืมงั้นก็กินซะแล้วยาอยู่ไหน"
"อยู่ในห้องนอนเอมิ"
"งั้นก็รีบกินเลย"
ผมเดินตามเอมิเข้ามาในห้องนอนแล้วยืนมองเอมิเหมือนหาอะไรบางอย่างอยู่
"เธอหาอะไรของเธอ"
"หายาคุมอีกเม็ดไงไม่รู้เอาไปไว้ไหน"
"ว่าไงนะยาหายงั้นเหรอวะ" ผมโวยวายที่ยัยแสบทำยาคุมเม็ดที่สองหาย
"ทำไงดีเนี่ยถ้าไม่ได้กินเอมิต้องท้องแน่ๆ เลยเพราะเมื่อคืนพี่ภูมิปล่อยในทุกรอบ พี่ภูมิเราจะมีลูกด้วยกันแล้วนะคะดีใจมั้ย><" เอมิเดินเข้ามากอดผมแล้วพูดด้วยน้ำเสียงดีใจ แต่ผมนี่สิพูดไม่ออก
- ผู้เขียน
