ผ่านไปหนึ่งชั่วยามจื่อเถาที่ได้นอนสักนิดก็สดชื่นขึ้น นางตื่นเต็มตาแล้ว แต่ก็ยังไม่รีบร้อนล้างหน้าล้างตาอาบน้ำให้สดชื่นก่อนค่อยเดินออกไปด้านนอก นางต้องแต่งชุดให้ประณีตอีกหน่อยเพื่อจะได้รับรองแขกที่มาให้ดี ไม่เช่นนั้นคุณชายเซิ่งจะหาว่านางไม่ให้เกียรติ จนเวลาผ่านไปอีกครึ่งชั่วยามนางถึงย่างกายออกมาจากห้องนอนได้
ท่ามกลางความตึงเครียดของเซิ่งฉู่มู่ที่คุกเข่าจนหน้าเขียวหน้าเหลืองเพราะขัดไม่ได้ ด้วยมีคำสั่งจากเจ้าเมืองทั้งท่านพ่อของเขายังกำชัดใต้เท้าเจี้ยนมาอีกด้วย หากนังหนู
จื่อเถาอะไรนั่นไม่ยกโทษให้เขาก็ลุกขึ้นไม่ได้
จื่อเถาตอนแรกคิดว่าจะให้คุณชายเซิ่งอะไรนี่รอปกติ ที่ไหนได้ให้นั่งคุกเข่ารอ นี่นางทรมานเขาเกินไปหรือไม่ แต่ช่างเถอะเขาควรได้รับการสั่งสอน ยิ่งคุกเข่าความสูงของเขาก็ต่ำกว่านางสินะ แบบนี้จะได้ยืนพูดได้ถนัดหน่อย
“คารวะใต้เท้าเจี้ยนเจ้าค่ะ ขออภัยที่ให้รอนานพอดีข้าเผลอหลับไปท่านแม่ค
