จื่อเถาไปตลาดซื้อแป้งข้าวเหนียวกลับมาหนึ่งชั่งแล้วก็ซื้อฟักทองกับเผือกมาด้วย เมื่อผ่านร้านขายข้าวโพดก็เลือกข้าวโพดหวาน แต่ที่นี่ไม่มีมะพร้าวอ่อนน่าเสียดายนัก แต่ว่าที่ต้นลำธารนางว่านางเคยเห็นมะพร้าวนะ เห็นทีจะต้องพาจางฉวนไปปีนเก็บมะพร้าวอ่อนแล้ว ส่วนกะทินางก็คงจะไปหาเอามะพร้าวที่แก่จัดมาขูดแล้วก็คั้นเอาจะได้กะทิสด ๆ รสชาติจะได้หอม
เมื่อซื้อของที่จำเป็นและลืมไม่ได้คือน้ำตาลอ้อย เพราะที่นี่ไม่มีน้ำตาลปีบแต่น่าจะแทนกันได้เคี้ยวให้หอมกลมกล่อมก็ได้แล้ว หลังจากซื้อของเสร็จนางก็พากันปิดร้านแล้วพาทุกคนกลับบ้านรวมทั้งอาเต๋อและท่านลุงลู่อีกด้วย เพื่อจะได้ไปชิมขนมบัวลอยฝีมือนางว่าจะอร่อยสู้บัวลอยของยุคนี้ได้หรือไม่
เมื่อถึงบ้านจื่อเถาก็รีบลงรถพาจางฉวนไปขึ้นต้นมะพร้าวเก็บทั้งลูกแก่และอ่อนลงมา ยิ่งใส่น้ำมะพร้าวด้วยจะยิ่งหอมยิ่งนัก นางจึงไม่ลืมตระหนักถึงข้อนี้
“อาเถาพอหรือยัง” จางฉวนปีนต้นไม้เก่ง ต
