ใต้เท้าเผิงและใต้เท้าเจี้ยนมองหน้ากัน ยาพิษนี้ไม่พบในเมืองหลวงมานานมากแล้ว เพราะเป็นของต้องห้าม บัดนี้ถึงขนาดปรากฏอยู่ที่ร้านของจื่อเถา นับว่าคนเหล่านี้ท้าทายอำนาจทางการมากเกินไปแล้ว
“ผู้ใดนำยานี้มาหรือจื่อเถา” ใต้เท้าเผิงมือปราบสืบคดีกล่าวถามขึ้น คิ้วดาบของเขาขมวดชนกัน สงสัยถึงผู้มีอำนาจบางคนอาจจะมีส่วนร่วม ไม่เช่นนั้นไม่มีใครกล้านำยาพิษนี้ออกมาเด็ดขาด
“ท่านลุงลู่บอกว่า คนแซ่จางอาศัยจังหวะตอนคนไม่อยู่ตีสนิทกับเขา แล้วส่งมอบยานี้ให้ เจ้าของถุงตำลึงที่ข้าให้คุณชายน้อยเผิงไปสืบนั่นแหละเจ้าค่ะ ข้าว่าคนผู้นี้คงจะมีคนสั่งมาอีกที หาไม่เช่นนั้นคงไม่กล้านำมาเป็นแน่” จื่อเถาเล่าการคาดเดาของตนเอง แล้วเผิงเหยียนก็หยิบถุงตำลึงออกมา แต่ทว่าผ้าแบบนี้เป็นผ้าแบบพิเศษที่มีเพียงอานฮุยเท่านั้นที่ทอขึ้น คนน่าสงสัยคือคนที่มาจากอานฮุย
“ผ้าใยบัวทอมือจากอานฮุย แต่ฝีปักนี่น่าจะเป็นคนในเมืองหลวงนะ เพราะลายปัก
