จื่อเถาแจกทานในวันถัดมาจบแล้วก็ทำอาหารขายเช่นเดิม เป็นเต้าหู้นึ่ง เต้าหู้ทอดแล้วก็ข้าวต้ม ส่วนข้าวมันไก่ นางยังไม่อยากขาย รอเอาไว้ให้อะไรเข้าที่เข้าทางเสียก่อน
แต่คนที่อยากกินคือเผิงเหยียนที่อดทนรอนางมาหลายวันแล้ว แต่กลับไม่ได้กินเสียที ทั้งเดี๋ยวนี้นางไม่ส่งอาหารกลางวันให้เขาแล้วด้วย จนเขาต้องมาต่อแถวซื้ออาหารเหมือนชาวบ้านทั่วไป สร้างความหงุดหงิดเล็กน้อยให้กับนายน้อยแห่งตระกูลเผิง แต่ทว่าความอยากกินและอยากเห็นหน้าใครบางคนมีมากกว่า จึงทำให้เขามายืนอยู่ตรงหน้าร้านจื่อเถาเต้าหู้ทอดแห่งนี้
เสียงเจื้อยแจ้วบอกขอบคุณลูกค้าดังขึ้นเป็นระยะ ทั้งเสียงต้อนรับลูกค้าใสแจ๋วของสองแฝดก็ด้วย ทำให้เขาเผลอยิ้มโดยไม่รู้ตัว จนเมื่อยืนจนเมื่อยขบก็ถึงตาเขาที่จะซื้อแล้ว
“ข้าเอาข้าวต้ม กับเต้าหู้ทอดอย่างละสองจานกินที่นี่” วันนี้เขาอยากกินที่ร้าน จะได้ใช้เวลานานอีกหน่อย แต่ดูเหมือนนางจะไม่ได้สนใจเขานัก สั่งให
