เสียงลู่หลงกับลู่จิ่นร้องตะโกนให้คนช่วยเหลือ จื่อเถาได้ยินเข้าพอดีก็รีบเข้ามาหา พบว่ามีบ่าวรับใช้กับชายกลางคนท่าทางภูมิฐานน่าจะเป็นเจ้านายคนพวกนี้อีกทีหนึ่ง แล้วพวกเขามาจับเจ้าสองก้อนนี้เพื่ออันใดกัน
“หยุดนะ พวกเจ้าจับคนเช่นนี้ไม่เกรงกลัวกฎหมายบ้างหรือไง กลางวันแสก ๆ ทั้งยังเป็นเด็กแค่สี่หนาว พวกเจ้าท้าทายอำนาจของกฎหมายบ้านเมืองเกินไปแล้ว”
จื่อเถาตะโกนโหวกเหวกไม่เพียงให้คนอื่นได้ยิน ยังให้คนเหล่านี้แสบแก้วหูจนต้องปล่อยแฝดสองคนนี่เสีย
“นี่นังหนูหยุดนะ ข้าแสบแก้วหูไปหมดแล้ว” พ่อบ้านเกาพ่อบ้านจากตระกูลเผิงต้องเอามืออุดหู เพราะเจ้าเด็กนี้ตะโกนโหวกเหวก แล้วทั้งสองคนก็ดิ้นหลุดจนไปยืนหลังเจ้าเด็กน้อยที่เก่งกล้าเกินอายุ
“พี่จื่อเถา” “พี่จื่อเถา” สองแฝดเรียกพี่สาวคนสวยด้วยเสียงสะอึกสะอื้น จนนางต้องปลบใจ
“ท่านเป็นใคร มาจับคนทำไม” จื่อเถาหากไม่รู้เหตุผลแท้จริง ชีวิตของเจ้าหนูน้อยนี่คงตกอยู่
