Chapter 45
“ใครบอกว่าผมไม่ได้รักเขากัน ไม่รักจะแต่งงานด้วยหรือไง”
“แสดงว่าแกรักเขางั้นสิ” อชิระถามเสียงขรึมสีหน้าจริงจัง
“ก็ใช่ ผมกับเขาก็กำลังไปกันด้วยดี ทำไมจู่ ๆ เขาถึงหนีผมไป”
“พี่กลางอาจจะเอาแต่ใจไปหน่อยหรือเปล่า เขาเลยหนีไป” น้องชายคาดคั้น
“ฉันไม่ได้เอาแต่ใจ แต่ฉันแค่อยากให้เขาอยู่ใกล้ ๆ คอยทำโน่นทำนี่ให้ ไม่ได้หรือไงวะ ก็คนมันอยากเห็นหน้า อยากให้อยู่ใกล้ๆ นี่นา” อลงกลดด่าน้องชาย
“พี่รักเขามากน่ะสิ” อธิภัทรถามเสียงขรึม เห็นว่าพี่สะใภ้กลับมาจากไปเก็บเห็ดกับสาวใช้และยืนชะงักอยู่มุมหนึ่งของตัวบ้าน
“รักมากสิ ไม่รักจะอยากอยู่กับเขาตลอดเวลาหรือไง”
“ถ้ารักเขาก็ดีแล้วนี่ครับ” อธิภัทรหัวเราะร่วน นั่นทำให้คนที่กำลังเข้าโหมดดรามากะพริบตาปริบๆ
“อะไรของแกวะ หัวเราะทำส้นตีนอะไร”
“พี่สะใภ้ได้ยินแล้วนะครับว่าพี่ชายของผมรักพี่สะใภ้ม๊ากมาก แอบแลดูแอบโรคจิตอยากให้พี่สะใภ้อยู่ใกล้ๆ เพราะอยาก
