Chapter 23
“แล้วทีนี้จะยังไงต่อ”
“คุณแม่หลอกถามผมทำไมนี่” ดรัณรู้ทันมารดา เขาได้ความเจ้าเล่ห์แบบนี้มาจากใครล่ะ ถ้าไม่ใช่จากมารดา เมื่อก่อนบิดาเขาไม่ได้ชอบมารดาของเขา แต่ทุกวันนี้ทั้งรักทั้งหลง
มารดาก็ใช่ย่อยรู้ทันทุกคนหมดนั่นแหละ แต่ทำเป็นไม่รู้ นั่งร้อยมาลัยนิ่ง ๆ มองคนโน้นคนนี่แล้วยิ้มอยู่คนเดียว
“แม่จะไปรู้อะไร” เดือนเพ็ญยิ้มหวานก่อนจะเดินไปร้อยมาลัยต่อ เธอชอบร้อยมาลัยถวายพระ ชีวิตของท่านสบายตั้งแต่เล็กจนโต เกิดมาฉลาด วาสนาดี แต่งงานมีครอบครัวสามีก็รักไม่เคยให้ต้องทำงานลำบากหรือเหนื่อยหนักอะไร
“ผมได้ยินนะครับคุณแม่บอกคุณพ่อว่า ลูกสาวของเราก็สวย มีผู้ชายอยากได้เยอะแยะ ให้ลูกเลือกเองดีกว่า” เขาทวนประโยคของมารดา ที่ไปจุดประกายบิดาเข้าเมื่อวันก่อน
เดือนเพ็ญหัวเราะเบา ๆ ไม่ได้พูดอะไรอีก ในขณะที่ดรัณนอนหนุนตักมารดา
“เราโตแล้วยังจะมาออดอ้อนนอนหนุนตักแม่อยู่อีก ไม่ใช่เด็ก ๆ แล้วนะ จะมาอ
