"คุณไปไหนมา!!" เสียงเข้มเอ่ยถามฉันทำให้ฉันกับแป๋มหยุดยืนนิ่งทันที สีหน้าของคุณดินดูไม่พอใจเอามากๆ ครั้งแรกเลยนะที่ฉันเห็นคุณดินเป็นแบบนี้
"เอ่อ....ลินไปเก็บตะลิงปลิงที่ท้ายไร่กับแป๋มมาค่ะ" ฉันพูดพลางยกตะกร้าที่ใส่ตะลิงปลิงอยู่ให้กับคุณดินได้เห็น เขาจะได้รู้ว่าฉันไม่ได้โกหก
"ทำไมคุณถึงไม่รอให้ผมกลับมาก่อน หรือไม่ก็ให้ผมไปเก็บให้ก็ได้ไม่เห็นต้องไปเองเลย ถ้าเกิดอุบัติเหตุขึ้นมาจะทำยังไงคุณไม่ได้ตัวคนเดียวแล้วนะคุณลิน" คุณดินบ่นฉันลากยาวเลยบ่นเป็นพ่อเลย
"ลินขอโทษค่ะ ลินเห็นคุณทำงานเหนื่อยทุกวันลินไม่อยากรบกวนคุณ" ฉันพูดอย่างรู้สึกผิด เรื่องอะไรที่ฉันทำเองได้ฉันก็อยากจะทำ ไม่อยากให้เขาเหนื่อยมาก
"แต่ผมเป็นห่วงคุณมากกว่า ถ้าเกิดเรื่องไม่ดีกับคุณขึ้นมาผมจะทำยังไง ผมเป็นห่วงคุณนะลินผมถึงเตือน"
"ลินขอโทษค่ะลินจะไม่ทำแบบนี้อีกแล้ว" ฉันพูดพลางมองหน้าคุณดินสายตาละห้อย เขาถอนหายใจออกมาอย่างแรงก่อน
