ใยไหมเม้มปากแน่น ในหัวพยายามนึกว่าเธอสารภาพอะไรออกไป เมื่อคืนเธอเมามากขนาดพูดอะไรที่ตัวเองจำไม่ได้เลยสักนิด ตอนนี้ในหัวเธอว่างเปล่ามาก และมันยังรู้สึกปวดขึ้นมากระทันหัน ยิ่งนัยน์ตาคมที่มองเธอตอนนี้ กำลังกดดันเธออยู่ ก็ทำให้เธอเหมือนคนใบ้กินไปชั่วขณะ
“จำไม่ได้?”
“นายจะเอาอะไรกับคนเมาล่ะ บางครั้งก็พูดอะไรออกไปโดยไม่คิดหรอก”
“อย่าคิดหนี”โซลตวัดวงแขนแกร่งโอบรอบเอวเธอไว้อีกครั้ง เมื่อเธอทำท่าทางเหมือนจะลุกขึ้นจากที่นอนตอนนี้ คงคิดจะหนีและไม่ตอบคำถามเขา
“ก็แล้วนายต้องการอะไรจากฉัน”
“เรื่องที่เธอพูดเมื่อคืน พูดออกมาให้หมดตอนนี้”
“เรื่องอะไร ฉันจำไม่ได้เลยว่าตัวเองพูดอะไรออกไปบ้าง อีกอย่างฉันก็เมาด้วย นายอย่าถือสาคำพูดของคนเมาเลยนะ”
เธอหันหน้าหนีไม่กล้าสบตาเขา ในหัวก็เอาแต่นึกว่าเมื่อคืนเธอเมาขนาดไหน ถึงจำไม่ได้เลยว่าตัวเองพูดอะไรไปบ้าง คงไม่เผลอสารภาพรักกับเขาหรอกนะ
โซลเอามือจับคางเล็กให
