น่านฟ้า....
อ่อยไอ้ภูผาไม่พอมาอ่อยไอ้ไผ่ต่อ และอาการร้อนรุ่มก็ค่อยๆ ปะทุขึ้นทีละนิดทีละนิดเมื่อเห็นคนที่ผมเพิ่งฝากร่องรอยไว้เต็มลำคอกำลังเดินขึ้นรถไปกับผู้ชายผมไม่รู้ว่าที่ตัวเองเป็นแบบนี้เพราะอะไร ทุกครั้งที่เห็นยัยพี่สาวนอกไส้ไปอยู่ใกล้ชิดกับผู้ชายคนอื่นผมจะรู้สึกโมโหอย่างที่หาสาเหตุไม่เจอซึ่งอาการเหล่านี้มันจะเพิ่งมาเป็นช่วงหลังๆ นี้เองที่ผมกับยัยนั่นเริ่มมีความสัมพันกันแบบเกินเลยจะว่าผมหึงเหรอ หรือผมหวงยัยนั่นมันก็ไม่น่าจะใช่เพราะผมไม่ได้คิดอะไรกับยัยนั่นมากไปกว่าเครื่องระบายความใคร่แต่ว่ากับผู้หญิงคนอื่นผมก็ไม่เป็นนะแม้แต่กับมิ้งที่ผมเคยเห็นเธอไปไหนมาไหนกับผู้ชายคนอื่นผมก็ไม่เคยรู้สึกอะไรเลยแต่ผมจะเกิดอาการแบบนี้กับพาฝันแค่คนเดียว และยัยนั่นก็ชอบทำให้ผมเกิดอาการแบบนี้ตลอดเหมือนเธอชอบยั่วโมโหให้ผมโกรธโดยที่เธอไม่รู้ตัว เรื่องเมื่อเช้าที่ผมจูบกับมิ้งต่อหน้ายัยนั่นก็เพราะต้องการให้ยัยนั
