เอลลี่นอนกอดอ๋องสามอยู่บนเตียงกว้าง การที่เราเกือบสูญเสียใครบางคนไป ทำให้คนเรารู้จักคุณค่าของคนข้างกายมากขึ้น
“เอลลี่เจ้าจะแต่งงานกับข้า อยู่กับข้าตลอดไปใช่หรือไม่”
“เพคะ ข้าเลือกแล้วว่าจะอยู่กับท่านอ๋อง”
“เจ้าไม่อยากกลับบ้านแล้วหรือ”
“อยากกลับเพคะ แต่หม่อมฉันรู้แล้วว่ารักท่านอ๋อง อยากใช้ชีวิตอยู่กับท่านอ๋องที่นี่ เป็นภรรยา เป็นแม่ที่ดี”
“ข้าดีใจยิ่งนักเอลลี่” ท่านอ๋องจุมพิตหน้าผากเธอแผ่วเบา
หลังจากผ่านคืนขย่มลำอันหนักหน่วงมาได้ อ๋องสามเพิ่งได้นอนราวสองชั่วยาม เอลลี่ขย่มร่อนเอวใส่อย่างไร้ปราณี เธอขย่มได้มันส์ถึงใจจริง ๆ
“เมื่อคืนเรียกว่าร่วมรักนะท่านอ๋อง คนสองคนรักกัน ทำรักให้แก่กันอย่างเต็มอารมณ์”
“มันดีมาก ที่เจ้าไม่ได้เรียกมันว่าการมีเซ็กส์ สิ่งนี้เรียกว่าร่วมรัก” ท่านอ๋องตอบ
“อยากลองร่วมรักอีกสักครั้งหรือไม่เพคะ ข้ารู้สึกว่าจำไม่ค่อยได้ว่าทำอย่างไรบ้าง”
“สตรีน่าตาย เจ้าอยากใ
