พระมารดาอ๋องสามนามว่าเสียนจูผุดลุกยืนขึ้นจากเก้าอี้ลายหงส์ พระบิดาท่านอ๋องนามว่าอู๋ไท่เหยียนถึงกับสำลักน้ำชา
“แย่แล้วเสด็จพี่ พ่อบ้านตำหนักอ๋องสามส่งสาส์นมาบอกว่า ลูกของเราถูกนางปีศาจผู้มาพร้อมกับดาวหางล่อลวง”
“ไร้สาระ ปีศาจอันใดกัน” ท่านอ๋องอู๋ไท่เหยียนทำหน้าเลิกลั่ก
“เราควรไปดูเสียหน่อย ได้ข่าวว่าลูกจะตบแต่งอภิเษกนางผู้นั้นเป็นชายาเอก นางเป็นใครมาจากไหน มีหัวนอนปลายเท้าหรือไม่ก็ไม่รู้ เราต้องสืบดูให้แน่ชัด”
“ปีนี้ลูกก็อายุยี่สิบห้าปีแล้ว จะแต่งกับสตรีใดก็สุดแล้วแต่ลูกเถิด”
“ไม่ได้เพคะ หม่อมฉันต้องไปดูให้เห็นกับตา ว่านางปีศาจจิ้งจอกหน้าตาเป็นอย่างไร”
“ตามใจเจ้า”
“เสด็จพี่ก็ต้องไปด้วยกัน”
“ไปก็ไป” พระบิดาทำหน้าเบื่อหน่ายที่ตอนนี้พระมารดาท่านอ๋องทำหน้าเหมือนอยากขวางทางสุข (หำ) ของลูก
ท่านอ๋องอู๋ไท่เหยียนหันไปสั่งการองค์รักษ์เตรียมรถม้า ทั้งสองมุ่งหน้าไปยังตำหนักของพระโอรส รถม้าหรู
