พระมารดาเสียนจูมองซ้ายมองขวาทำหน้าเลิกลั่ก เสด็จแม่ของอ๋องสามยืนอยู่หน้าตำหนักที่ประทับ
ตำหนักเซียนหวู่เป็นตำหนักสีแดงโลหิตสร้างจากไม้แดงเนื้อดีแข็งแรงทนทาน ตั้งเด่นตระหง่านอยู่ชานเมืองหลวงในเขตหุบเขา ด้านหน้ามีแม่น้ำไหลผ่านอย่างงดงาม
น้ำใสเย็นในลำธารไม่อาจทำให้หัวใจของเสด็จแม่เย็นลงได้ เมื่อนึกถึงเรื่องต้องเสียค่าปรับ เสียบรรณาการให้เผ่าอูปอร์เป็นจำนวนมากเนื่องจากอ๋องสามกำลังจะผิดสัญญาอภิเษกกับกงจู่แคว้นอูปอร์
“ไอ้เจ้าลูกคนไม่รักดี จะทำให้เราหมดตัวก็คราวนี้” พระมารดากำมือแน่น เดินไปเดินมาจนพระบิดาเวียนหัว
“เสียนจู เจ้าจะไปคิดมากให้มันได้อันใดขึ้นมา เมื่อลูกมีรักมีความสุขจงปล่อยลูกให้ได้รักตามใจเถิด เงินทองเรามีมากมายเสียค่าปรับบรรณาการให้เผ่าอูปอร์เพียง เอ่อ..กึ่งหนึ่งของคลังสมบัติคงไม่เป็นกระไรนัก”
“ไม่เป็นกระไรงั้นรึ คลังสมบัติร่อยหรอลงไปมากแล้ว หากเสียค่าปรับบรรณาการให้เผ่าอูปอร์
