“ตอนนี้คุณยังไม่รักฉันก็ไม่เป็นไร แต่สักวันคุณจะต้องรักฉัน เพราะเราจะอยู่ด้วยกันไปชั่วชีวิต ฉันลงทุนสร้างเรื่องจนคุณต้องวิ่งมาหาฉัน เพราะฉะนั้นฉันจะไม่มีวันปล่อยคุณไปอันขาด”
เบรนดี้เหยียดยิ้มน่ารังเกียจ ก่อนที่หญิงสาวจะเดินจากไป และหายเข้าไปในห้องหนึ่ง ก่อนจะดันประตูปิด แม้แดเนียลตะโกนเรียกจนสุดเสียง แต่อีกฝ่ายก็ทำเหมือนไม่ได้ยิน
“เบรนดี้ เบรนดี้”
แดเนียลจ้องบานประตูไม้สีขาวที่ถูกปิดลงตาเขม็ง มือหนากำเข้าหากันแน่นอย่างเจ็บใจ พยายามขยับตัวให้หลุดออกจากเชือกที่มัดตัวเองเอาไว้ สุดท้ายความพยายามของเขาก็กลายเป็นสิ่งไร้ค่าไม่ต่างจากตอนแรก
“เวรเอ๊ย!”
แดเนียลสบถอย่างหัวเสีย คิ้วหนาที่พาดเหนือดวงตาเรียวรีขมวดเข้าหากันจนแทบจะเป็นปม มือทั้งสองข้างยังคงกำเข้าหากันแน่นอย่างเจ็บใจ
แต่เหนือสิ่งอื่นใดก็คือเขากำลังกังวลเกี่ยวกับคนที่รออยู่ที่เท็กซัสอย่างมัทนาลัยต่างหาก ฉับพลันคำพูดที่เขาพูดคุยกับหญิง
