ธิดาหันไปพูดกับนันทินี อีกฝ่ายพยักหน้ารับ
“ไม่เป็นไรหรอกค่ะ พี่ธิดารีบไปโรงพยาบาลเถอะนะคะตอนนี้ไม่รู้ว่าคุณป้าของพี่ดาจะเป็นยังไงบ้าง ส่วนนุ่นไม่เป็นปัญหาเลยนะคะเวลากลับ”
“ขอบใจมากจ้ะ...ถ้าอย่างนั้นฉันก็คงต้องขอตัวก่อน เจตต์คะฉันคงต้องรีบไปโรงพยาบาลก่อนนะคะถ้ายังไงก็ฝากนุ่นด้วย”
ธิดารีบกุลีกุจอออกไปจากห้องนั้นทิ้งไว้แต่เจตต์สบตากับนันทินีเพียงลำพัง แต่แล้วหญิงสาวที่อยู่ในชุดคลุมท้องก็เป็นฝ่ายลุกขึ้น เจตต์รีบลุกตามและเข้าไปดึงมือของหล่อนมากุมไว้
“จะไปไหนล่ะนุ่นเมื่อกี้ไม่ได้ยินหรอกเหรอว่าธิดาพูดว่ายังไงเขาจะให้ผมไปส่งคุณที่บ้าน”
“ไม่เป็นไรหรอกค่ะ นุ่นกลับแท็กซี่เองได้ ตรงนี้อยู่ใจกลางเมืองแท็กซี่หาง่ายออกจะตายไปค่ะ”
“พวกแท็กซี่ที่ไม่ยอมหยุดรับผู้โดยสารก็มีเยอะนะ ผมกลัวว่าถ้าคุณยืนนานๆ มันจะทำให้หน่วงท้อง เจ็บขาไปอีกหรือเปล่า แล้วคุณจะเมื่อยมากไหม”
หล่อนยิ้มขื่น “ไม่ต้องเป็นห่วงฉันหรอ
