“พี่ขอให้รินอยู่ที่นี่จนกว่ารินจะคลอดลูก เพราะถ้ารินกลับไปตอนนี้ก็ต้องคิดถึงพ่อกับแม่ของรินด้วยว่าพวกท่านจะว่ายังไง”
เหตุผลของชนกันต์ทำให้คนฟังนิ่งเงียบไป รินรดารู้ดีว่ามันเป็นจริงอย่างที่เขาพูดและที่เธอเองอยากจะกลับบ้านก็เพราะความเสียใจและความเคว้งคว้าง หากแต่ถ้าเธอกลับไปจริง ๆ มันก็คงจะเป็นเรื่องใหญ่เพราะเธอท้อง แล้วพ่อแม่ของเธอล่ะ พวกท่านจะคิดยังไง รินรดานิ่งอึ้งไปพักใหญ่เลยทีเดียวกระทั่งชนกันต์เอ่ยขึ้น
“รับปากพี่ก่อนนะรินว่าอย่าเพิ่งกลับบ้าน อยู่ที่นี่จนกว่ารินจะคลอดลูกและช่วงเวลานี้ที่รินต้องอุ้มท้องก็ไม่ต้องไปทำงานในไร่ แต่รินทำงานบ้าน ทำกับข้าวให้พี่เท่านั้น”
“ถ้ารินคลอดแล้วพี่กันต์ก็จะส่งรินกลับบ้านใช่ไหมคะ?”
“อย่าเพิ่งพูดถึงเวลานั้นเลย รอให้รินน่ะคลอดลูกออกมาซะก่อนแล้วค่อยคุยกัน แต่ตอนนี้รินต้องพักผ่อนก่อนนะ เดี๋ยวพี่จะให้แม่บ้านมาทำกับข้าวไว้ให้”
“มีใครรู้หรือยังคะว่ารินท้อง
