“สากินยาแล้วค่ะ ป้าศรีนวลจัดยาให้สากินแล้วล่ะค่ะ”
“แล้วอาการเป็นยังไงบ้าง”
“ก็ดีขึ้นสักนิดแล้วค่ะคุณดล”
“ดีขึ้นสักนิดแสดงว่าก็ยังไม่ค่อยสบายอยู่ตัวคุณก็ยังรุมๆอยู่เลยนะ”
“เดี๋ยวกินยาอีกสักเม็ดก็คงจะดีขึ้นนะคะ คุณดลไม่ต้องเป็นห่วงหรอกค่ะ เอาอย่างนี้ไหมคะเดี๋ยวคืนนี้คุณดลแยกไปนอนห้องอื่นจะดีกว่านะคะ”
บทที่ 10
“ทำไมผมต้องแยกตัวไปนอนห้องอื่นด้วยล่ะ”
“สากลัวว่าถ้านอนอยู่บนเตียงเดียวกันถ้าเกิดคุณดลติดหวัดจากสาไปแล้วจะทำยังไงล่ะคะ”
“ก็ไม่เห็นแปลก ผมก็กินยาเดี๋ยวก็หายถ้ามันเป็นแค่ไข้หวัดธรรมดาและผมคิดว่าคุณอาจจะแพ้อากาศก็เลยทำให้ไม่สบายแบบนี้”
คำพูดที่ดูเหมือนเป็นห่วงและใส่ใจนั้นทำให้ชาลิสารู้สึกอบอุ่นขึ้นมาอย่างบอกไม่ถูก เป็นครั้งแรกที่เขาแสดงความห่วงใยแม้น้ำเสียงจะราบเรียบและสีหน้าที่นิ่งเฉยจะทำให้ดูเสมือนว่าเขาไม่ได้ใส่ใจแต่จากคำพูดและการกระทำทำให้เธอรู้สึกว่าสามีของเธอเริ่มเห็นใจและเข
