ลี่ซินเป็นฝ่ายแทรกขึ้นและทำสีหน้าเหยียดหยัน หากแต่ นฤดลก็ไม่มีเวลาที่จะคิดอะไรมากกว่านั้นเขาหันไปพูดกับพฤกษ์ว่า
“พฤกษ์ฉันต้องขอโทษนายด้วยนะที่วันนี้คงจะไปดื่มกาแฟกับนายตอนเช้าไม่ไม่ได้ ถ้ายังไงนายอาจจะไปกับลี่ชินแล้วเดี๋ยวมื้อกลางวันฉันค่อยพานายไปเลี้ยงโอเคไหม”
“ไม่เป็นไรหรอกเอาตามที่นายสะดวกก็แล้วกัน ว่าแต่แม่บ้านของนายเป็นอะไรเหรอ?”
“ชาลิสาเป็นลมน่ะ เธอไม่สบาย ฉันว่าจะตามไปดูที่โรงพยาบาลสักหน่อยถ้ายังไงฉันก็ขอตัวก่อน ลี่ซินผมต้องขอโทษด้วยนะที่เช้านี้ไม่ได้ไปกินอาหารเช้ากับคุณ ผมขอตัวก่อน”
พูดจบเขาก็เดินจ้ำอ้าวออกไปทิ้งไว้แต่ลี่ซินกับพฤกษ์ หลังออกจากห้องนฤดลรีบเดินมุ่งตรงไปยังลิฟท์ของประธานบริหารซึ่งมีไว้เฉพาะเจ้าหน้าที่ในตำแหน่งระดับสูงแต่เมื่อก้าวเข้าไปในลิฟท์เขาก็นึกอะไรขึ้นมาได้ในขณะนั้นประตูลิฟท์ยังไม่ทันปิด
“นี่เรารีบมากจนลืมกุญแจรถหรือนี่...แย่จริง ๆ ต้องกลับไปเอาที่ห้องอีกแ
