กฤษฎิ์ลภัสทำอย่างที่เขารับปากกับเนมิตรา หลังจากวันนั้นเขาก็มารับมาส่งพริมาไปฝากเนอร์สเซอรี่ เขาแวะเวียนไปที่ห้องพักคอนโดของสองแม่ลูกทุกวัน ทำราวกับว่าเขาเป็นส่วนหนึ่งในครอบครัวของเนมิตรา วันหยุดเขาก็มาอยู่กับลูกสาวที่ยังเรียกคนเป็นพ่อว่าคุณลุงเสมอ เขาแทบอดใจไม่ไหวที่จะกอดและหอมแก้มหนูน้อยเบาๆ เท่าที่มีโอกาส รู้สึกถึงความผูกพันทางสายเลือดโดยที่ไม่จำเป็นต้องใช้หลักฐานทางวิทยาศาสตร์มายืนยันความเป็นพ่อลูกด้วยซ้ำ เพราะความรู้สึกบอกเขาตลอดเวลาว่าพริมาคือสายใยระหว่างเขากับเนมิตรา
“เนย...เข้ามาหาผมหน่อย” เสียงจากอินเตอร์คอมทำให้เลขาหน้าห้องหยุดทำงานชั่วขณะ เนมิตราเข้าไปในห้องของทำงานของกฤษฎิ์ลภัสขณะที่เขาวางแฟ้มเอกสารบนโต๊ะ
“ท่านประธานมีงานอะไรจะให้ดิฉันทำเหรอคะ”
“เปล่าหรอก ผมแค่จะบอกว่าเพื่อนผมให้บัตรห้องพักรีสอร์ทบนเกาะที่สบายมากๆ มาสองใบ ผมอยากชวนคุณไปเที่ยวกันวันหยุดสุดสัปดาห์นี้”
“เอ้อ..
