“เพราะกฤษไม่เคยจริงจัง แม้แต่กับเนย เรื่องคืนนั้นเกิดจากความไม่ตั้งใจ”
“เนย...” เขาเปล่งเสียง นัยน์ตาหม่นแสงลง “รู้ได้ยังไงล่ะว่ากฤษไม่ตั้งใจ ไม่ใช่กับใครก็ได้ ถึงเมาแต่กฤษก็จำแม่นว่าเป็นเนย”
“เราเป็นเพื่อนกันนะ”
“ตอนนี้ไม่ใช่แล้ว” เขาก้มลงจูบกลีบปากนุ่ม ทิ้งน้ำหนักตัวบนร่างนุ่มที่อ่อนยวบแทบจะในทันทีที่เขาสอดลิ้นลึกเข้าไปในโพรงปาก กลืนเสียงของเธอและกวาดไล้ปากนุ่มอย่างหิวกระหาย สติสัมปชัญญะของเนมิตรากระจัดกระจาย เธอรู้สึกราวกับว่าโลกกำลังหยุดหมุน แต่ก็ยังรับรู้ถึงแรงคลื่นกระทบข้างลำเรือ พอเขาถอนปากออกเธอก็ส่งเสียงพร่าแหบเบาๆ
“กฤษ...ปล่อยเนยก่อนเถอะ”
“ไม่...เรายังคุยกันไม่เข้าใจ เนยคิดว่ากฤษกำลังวางแผนอะไรอยู่ ในสมองตอนนี้กฤษมีแค่เรื่องลูกกับเนยเท่านั้นนะ สำหรับครอบครัวไม่มีคำว่าวางแผนหรอก มันไม่ได้ซับซ้อนถึงขนาดนั้น แค่ตอนนี้กฤษมีน้องพรีมกับ...เนย” กฤษฎิ์ลภัสก้มหน้าลงไปหาอีกครั้ง เนมิต
