บทที่ยี่สิบเจ็ด

1460 คำ

คล้อยบ่ายในวันหยุดสุดสัปดาห์ หลังเหตุการณ์คลี่คลายไปในทางที่ดีขึ้น ทั้งพลรบและปรายดาวต่างเทเวลาให้เจ้าตัวแสบเต็มที่ บัดนี้ทั้งคู่จึงนั่งดูการ์ตูนเป็นเพื่อนภูตะวัน เรื่องที่ลูกชายชอบดูคือเจ้าแมวอ้วนสีฟ้าขาวและผองเพื่อนเป็นการ์ตูนญี่ปุ่นชื่อดัง ดำเนินเรื่องเน้นตลกและสื่อถึงมิตรภาพอันดีงาม “แม่ปรายครับ อยากกินขนมแบบนั้นจัง” ตัวแสบชี้ภาพอาหารว่างง่าย ๆ ที่ถูกตกแต่งด้วยน้ำผึ้งหวานหยด “เขาเรียกแพนเค้กญี่ปุ่นค่ะน้องภู อยากกินเหรอ” เธอเอียงกายถาม เอื้อมมือลูบวงหน้าดวงเนียน “ครับ แม่ปรายทำให้หน่อยสิ” “ลุงรบทำให้เอาไหมครับ น้องภูอยากกินแบบไหน โรยผงช็อกโกแลตด้วยไหม” พลรบขันอาสา เขานั่งเอนกายพิงโซฟา แต่มือข้างหนึ่งวาดโอบปรายดาวอ้อม ๆ “ลุงรบทำเป็นเหรอครับ” “โห เรื่องเขาครัวลุงเยี่ยมอย่าบอกใคร!” ชายหนุ่มตอบหนุ่มน้อย ดวงตาใสแป๋วช่างน่ารักน่าเอ็นดูจนอยากลุกขึ้นเข้าครัวเสียเดี๋ยวนี้ “โม้หรือเปล่าพี่

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม