พายุสวาทโหมกระหน่ำซัดสาดใส่คนทั้งคู่อีกครั้ง ข้าวของที่วางอยู่บนโต๊ะเครื่องแป้งหล่นกระจายบนพื้น ทว่าคนทั้งสองกลับไม่มีใครสนใจ ยังโหมกระหน่ำใส่กัน แม้โต๊ะเครื่องแป้งจะสั่นคลอนเหมือนจะหัก กรณ์ก็ยังกระแทกแท่งเนื้อเข้าใส่ดุดัน
“อือ...อ่อย...งือ...มันลึก...เสียว เค้กเสียวจะตายแล้วค่ะ”
“ฉันไม่อนุญาตให้เธอตายนะเด็กน้อย เพราะยังมีอะไรเสียวๆ ให้เธอเล่นอีกเยอะ...ซี้ด...อย่างเช่นไปเล่นสนุกที่ระเบียง”
แค่ได้ยินรูสวาทก็บีบรัดจนกรณ์เสียวไปทั้งลำใหญ่ ร่างสูงช้อนบั้นท้ายงามขึ้นจากโต๊ะ จากนั้นก็พาเค้กหวานเดินไปยังประตูที่เป็นทางออกของระเบียงห้อง
“คะ คุณทานคะ” คนไม่เคยทำอะไรกลางแจ้งเช่นนี้ก็อดที่จะกลัวไม่ได้ สีหน้าของหญิงสาวจึงแสดงความกังวลออกมาอย่างชัดเจน เพราะกลัวคนอื่นเห็น
“ไม่ต้องกลัวหรอกน่า ไม่มีใครสนใจหรอก แต่ถ้าเธอกลัวคนเห็น ก็อย่าร้องเสียงดังสิ”
เค้กหวานไม่รู้เหมือนกันว่าเธอจะกลั้นเสียงได้ดีแค
