สุลต่านหนุ่มคิดในใจว่าทั้งสองคงหมดโอกาสทำเช่นนั้นอีกแล้ว เพราะกว่าจะถึงเวลานั้น เขาจัดการทั้งสองได้เรียบร้อยและรวมถึงเจรจากับหัวหน้าเผ่าเร่ร่อนเรียบร้อยแล้วเช่นเดียวกัน
“ฝ่าบาททรงกริ้วอันใดเพคะ”
มาเลย์น่าถามสุลต่านหนุ่มด้วยน้ำเสียงอ่อนหวาน พร้อมกับรินน้ำชาให้ดื่มเพื่อบรรเทาความโกรธกริ้ว หลังจากองครักษ์คนสนิททั้งสองออกไปจากตำหนักแล้ว
สุลต่านอีซาได้เห็นหน้าของหญิงสาว เขาคลายความเครียดลงไปไม่น้อยเพราะว่าการเอาอกเอาใจของเธอ
“ไม่มีอะไรหรอกฮันนี่ แค่มีเรื่องไม่สบายใจนิดหน่อย อีกไม่นานคงสะสางเสร็จสิ้น”
“ฮันนี่จะเต้นรำถวายนะเพคะ ได้ฟังดนตรีจะได้ทรงคลายเครียด”
“เอาสิ”
สิ้นเสียงอนุญาตร่างกลมกลึงขับร้องเพลงเสียงหวานใสพร้อมกับเต้นระบำด้วยท่าทางร่าเริงเบิกบานให้ทรงคลายความเคร่งเครียด
สุลต่านหนุ่มลืมเลือนเรื่องความกลัดกลุ้มและผิดหวังเรื่องน้องชายไปเสียสนิท ทันที่ได้ฟังเพลงจากหญิงสาว
ร่างง
