“พี่กันจะเชื่อเค้าเหรอ เขาทิ้งพี่ไปนะ” มะปรางเอาความโมโหเข้ามากลบเกลื่อนแทนที่ความผิดของตัวเอง เธอขยำกระดาษแผ่นนั้นและฉีกมันปาทิ้งลงทางหน้าต่าง
“ปราง!” กันภัยอุทานเมื่อเห็นหญิงสาวทำแบบนั้น
“พี่กันไม่รักไม่เอ็นดูปรางอีกต่อไปแล้วใช่ไหม พอนังนั่นกลับมา มันพูดอะไรพี่กันก็เชื่อมันหมด”
“ไม่ใช่นะปราง”
“ฮือ ๆ ๆ ๆ ๆ ปรางเสียใจ” มะปรางร้องห่มร้องไห้อย่างหนัก ก่อนจะชนไหล่กันภัยหนีออกไปจากห้อง เธอรีบขับรถออกไปทันที หล่อนปาดน้ำตาทิ้ง ดวงตาวาวโรจน์
นังรัน ฉันจะจัดการแกแน่นอน!!!
กันภัยยืนนิ่งอยู่ที่เดิม ก่อนจะเดินไปทรุดนั่งลงบนเตียง เขามองเงินมากมายที่กองอยู่กับพื้นด้วยความรู้สึกบอกไม่ถูก เริ่มตะขิดตะขวงใจในการกระทำของผู้หญิงทั้งสองคน และเขาต้องสืบเรื่องนี้ให้จงได้
รันนรินทร์กลับมาตั้งหลักใหม่ เธอตั้งสติหลังจากกลับมาหาบุตรสาวตัวน้อย แค่เห็นหน้าพิมพ์อัปสรเธอก็รู้สึกหัวใจกระตุกวูบ พิมพ์อัปสรเห
