“ปราง... พี่มีเรื่องจะถามหน่อย” เขาพูดกับเธออย่างใจเย็น
“พี่กันมาเหนื่อยๆ ดื่มน้ำดื่มท่าก่อนสิคะ” คนรู้ตัว เริ่มหาทางเลี่ยง
กันภัยดื่มน้ำแล้วมองหญิงสาวที่ยิ้มแย้มให้เขาไม่วาง
“พี่กันหิวหรือยัง กินอะไรมาหรือยัง เดี๋ยวปรางให้แม่บ้านตั้งโต๊ะนะคะ”
“ปราง... เรามีเรื่องต้องคุยกัน”
“แต่พี่กัน”
“ปราง” เสียงหนักๆ ของเขาทำให้เธอชะงัก
“ปรางง่วงแล้ว รอพี่กันต์ตั้งแต่เย็น น้อยใจแล้วนะคะ มาขึ้นเสียงกับปรางแบบนี้”
“เรื่องรันนรินทร์ ตกลงมันเป็นยังไงกันแน่”
“เป็นยังไงกันแน่ คืออะไรคะ พี่กันอย่ามาถามเหมือนหาเรื่องกันหน่อยเลย นี่โดนแม่นั่นเป่าหูอะไรมาอีกใช่ไหมคะ พี่ลืมไปแล้วเหรอคะ ว่าเขาทรยศหักหลัง ทำอะไรกับพี่เอาไว้บ้าง”
“พี่รู้ความจริงหมดแล้ว”
“ความจริงอะไรคะ แม่นั่นโกหกอะไรพี่อีก พี่กันอย่าโง่ซ้ำซากสิคะ” มะปรางเสียงดังใส่ชายหนุ่ม เอาความโกรธเข้ามากลบเกลื่อนความผิดของตัวเอง เธอกำลังรู
