"เฮ้ย แม่งหลบกูสิวะ" เสียงเคลวินตะคอกดังอย่างเกรี้ยวกราด ขณะที่ตัวเขากำลังจะรีบเดินตามเดียร์น่าไปแต่ถูกคนเมาซึ่งเป็นลูกค้าร้านของเขาเองยืนเต้นขวางทางเต็มไปหมด กว่าเคลวินจะออกมาจากตรงนั้นได้เขาก็คลาดกับเดียร์น่าไปแล้ว
"เฮียครับ มีอะไรรึเปล่าครับ" ไม่นานอาเดียนและเอเดียนก็รีบวิ่งตามเจ้านายตัวเองออกมาที่หน้าร้านด้วยสีหน้าตกใจที่เห็นเจ้านายตัวเองวิ่งหน้าตั้งออกมาเช่นนั้น
"เดียร์น่าไปไหนแล้ว มึงเห็นเดียร์น่าไหม" เคลวินตวัดสายตาไปเอ่ยถามลูกน้องคนสนิทตัวเอง
"คะ ครับ? คุณหนูมาที่นี่เหรอครับ"
"ก็เออสิวะ ถ้าไม่มากูจะถามพวกมึงทำเหี้ยไร" เคลวินตะคอกใส่ลูกน้องเสียงดังลั่นพลางกวาดสายตามองไปรอบ ๆ อย่างคาดหวังว่าจะเจอคนที่เพิ่งเดินหนีเขาออกมา
สีหน้าที่เต็มไปด้วยความโกรธและผิดหวังของเดียร์น่ายังติดอยู่ในหัวของเคลวินไม่หาย ยิ่งคิดก็ยิ่งรู้สึกใจไม่ดีอย่างไม่เคยเป็นมาก่อน
"เวรเอ๊ย!"
เคลวินสบถออกมาด้ว
