"หายโกรธรึยังเนี่ย เดียร์สัญญาแล้วไง เดียร์ไม่เอาไปบอกใครหรอก"
เสียงหวานของเดียร์น่าเอ่ยขึ้นกับเคลวิน ขณะที่คนทั้งสองกำลังนั่งอยู่ในรถสปอร์ตหรูสีดำด้านที่จอดอยู่หน้าตึกเรียนของภาคอินเตอร์ในมหาลัยเอกชนชื่อดัง หลังจากที่เคลวินได้ทำการมาส่งเดียร์น่าเพราะเธอมีเรียนในวันนี้ ซึ่งมันเป็นคลาสเรียนสำคัญที่ไม่สามารถขาดเรียนได้
"ฟู่ว!" เสียงถอนหายใจหนัก ๆ ของเคลวินดังออกมาพร้อมกับแขนแกร่งยกขึ้นและใช้ศอกวางเท้าไปที่ขอบกระจกรถหรูจากนั้นเขาก็ใช้มือนวดคลึงขมับของตัวเองด้วยท่าทางเหนื่อยใจเป็นที่สุด
"ทำไมทำท่าทางแบบนั้นล่ะคะ มันไม่ใช่เรื่องน่าอายอะไรหรอกค่ะพี่เคลวิน…พี่อย่าเครียดไปเลย"
พอได้ยินน้ำเสียงปลอบใจของเดียร์น่า เคลวินก็ยิ่งขบกรามตัวเองแน่นก่อนจะตวัดสายตาไปมองเดียร์น่าที่ทำหน้าตาจิ้มลิ้มใส่เขาอยู่
"เวรเอ๊ย! จะโกรธก็โกรธไม่ลง" พูดจาให้กูหงุดหงิด แต่กลับมาทำหน้าตาน่ารักใส่…กูนี่หลงมารยาหญิงของเธ
