เช้าวันต่อมา
“ทำอะไรอยู่ครับ?”
คุณหมอหนุ่มไปล้างหน้าแปรงฟันกลับมาก็เห็นนาเดียกำลังเก็บของกินที่ซื้อมาออกจากกระเป๋า เขาจึงเอ่ยถามขึ้นด้วยความสงสัย
“หนูจะเอาขนมไปให้เด็กๆ ค่ะ” นาเดียตอบพร้อมมองหน้าพี่หมอด้วยรอยยิ้ม ก่อนจะก้มหน้าก้มตาเก็บขนมออกจากกระเป๋าเดินทางต่อ
“ให้พี่ช่วยมั้ย?” คีรินอมยิ้มให้กับความเปลี่ยนไปของหญิงสาว กระเป๋าเดินทางใบใหญ่ที่เธอจ้างคนอื่นเอาขึ้นมาให้เต็มไปด้วยนมและขนมราคาแพง ซึ่งเป็นเสบียงและของโปรดของเธอทั้งนั้น
“พี่หมอช่วยหนูเอาออกไปจากเต็นท์ได้มั้ยคะ” นาเดียเอ่ยบอกเสียงอ้อน เมื่อขนมที่เอามานั้นยังเหลืออีกเยอะ
“ได้สิครับ ไหนดูซิจะเอาอะไรไปบ้าง” ร่างสูงนั่งลงด้านหน้าเต็นท์ เพื่อจะช่วยเก็บขนมออกมา
“ทั้งหมดเลยค่ะ” นาเดียมองขนมที่อยู่ตรงหน้าก่อนจะตอบด้วยความมั่นใจ ทั้งที่มาอยู่แค่ไม่กี่วันแต่ขนมที่เตรียมมานั้นเยอะจนสามารถอยู่ได้เป็นเดือน เพราะเธอเตรียมมาเผื่อพี่หมอด้ว
