“จะมาหา ทำไมไม่บอกผมก่อนหล่ะครับ”
หมอหนุ่มเอ่ยถามผู้เป็นแม่หลังจากแต่งตัวเสร็จ แต่ผู้เป็นแม่กลับไม่ได้สนใจคำถามของเขาเลยแม้แต่น้อย ท่านยกยิ้มออกมาก่อนที่จะเอ่ยถามในสิ่งที่สงสัย
“ลูกได้ป้องกันอยู่ใช่ไหม?”
คำถามของผู้เป็นแม่ทำเอาหมอหนุ่มถึงกับเลิ่กลั่กไปไม่เป็น ยิ่งเห็นร่องรอยที่ปิดไม่มิดที่เด็กขี้ยั่วทำไว้ยิ่งยากที่จะแก้ตัว
“ลูกนอนกับเธอกี่ครั้งแล้ว เธอไว้ใจได้ใช่มั้ย”
พรประภาถามลูกชายด้วยความเป็นห่วง กลัวว่าเด็กสาวจะเอาโรคร้ายมาติดลูกชาย เพราะเธอดูสวยเซ็กซี่เกินกว่าที่ชายใดจะอดใจไหว อาจจะขาดความยับยั้งชั่งใจจนลืมเรื่องป้องกันได้
“ไปกันใหญ่แล้วครับแม่ ผมกับเธอไม่ได้ทำอะไรอย่างที่แม่คิดหรอกครับ”
“ไม่ต้องอายหรอกลูก แม่ถามไปเพราะความเป็นห่วง ไม่ได้จะตำหนิอะไรหรอก”
“เธอเป็นรุ่นน้องที่มหาลัยครับ ไม่ได้เป็นอย่างที่แม่เข้าใจ”
“แม่เข้าใจ เด็กสมัยนี้หวังสบายทางลัดกันเยอะ”
เฮ้อ… เข้าใจผิ
