“อยากจะมั่วกับใคร ก็ทำไปเลยนะ! ส่วนฉัน สบายตัวไปเรียบร้อยแล้ว เจอกันที่บ้านก็แล้วกันนะคะที่รัก...หึ ๆ”
เธอพึมพำกับตัวเอง พลางรู้สึกสะใจที่ประชดผัวได้สำเร็จ
รักไม่ยุ่ง มุ่งแต่ฟัน แบบนี้ก็ดีนะ เก็บหัวใจเอาไว้ที่บ้าน แล้วออกมาเริงสวาทกับคนแปลกหน้า
พอเอาเบื่อแล้ว ก็เปลี่ยนไปเรื่อย ๆ
ไม่ต้องไปเป็นมันแล้ว ภรรยาที่ดีน่ะ ผัวเมียมันก็ต้องมีนิสัยพอ ๆ กัน เมื่อผัวไปมีคนอื่นได้
ก็แล้วทำไม เมียจะมีบ้างไม่ได้ล่ะ
รอยร้าวที่เกิดขึ้นระหว่างคนสองคน หากไม่ประนีประนอมกัน มันก็จะกลายเป็นรอยแยกที่เกินจะเยียวยา
และปัญหาการหย่าร้างกัน ก็จะเกิดขึ้นตามมา ไม่จบไม่สิ้น
ต่อมาไม่ถึงเดือน รวีวรรณก็ขอแยกทางกับยงยุทธ เธอไม่อาจจะทนอยู่กับผู้ชายเจ้าชู้อย่างเขา ได้อีกแล้ว
มีหนึ่งจะเอาสอง มีสองก็อยากได้เป็นสี่ แต่สำหรับเธอแล้ว มีแค่สองก็เพียงพอ จะต่อคิวหรือจะเข้ามาพร้อม ๆ กัน ก็ได้เลย บ่ยั่นอยู่แล้ว
รวีวรรณใช้ชีวิต
