“เชิญทางนี้ค่ะคุณไลลา”
ไลลาหันมามองพนักงานคนเดิมที่ได้รับมอบหมายจากเอเรียสให้ช่วยดูแลเธอ หญิงสาวมองพนักงานตรงหน้าด้วยสายตาขุ่นขวางพลางเอ่ยกระแทกเสียงใส่อย่างไร้มารยาท
“ฉันไม่ฟังอะไรทั้งนั้น ฉันจะกลับแล้ว”
ว่าจบก็กระแทกเท้าเดินจากไป ปล่อยให้พนักงานคนดังกล่าวหน้าเหวอ มองตามหลังไปด้วยสีหน้างุนงง พลางส่ายหน้าน้อยๆ อย่างระอา ก่อนจะเดินไปรายงานเอเรียสเพราะเกรงว่าจะถูกตำหนิที่ดูแลลูกค้าที่เจ้านายพามาไม่ดี
“เอ่อ คุณเอเรียสคะ”
“มีอะไรหรือเปล่า”
“คือคุณไลลาเธอกลับไปแล้วค่ะ”
“หืม” เอเรียสเลิกคิ้วข้างหนึ่งขึ้นด้วยความสงสัย
“ดิฉันไม่ทราบว่าเป็นเพราะอะไรค่ะ หลังจากที่คุณเอเรียสเดินออกมา เธอก็บอกว่าเอ่อ…”
พนักงานทำท่าทางคล้ายลังเล เพราะไม่แน่ใจว่าควรพูดออกไปดีหรือเปล่า
“พูดมาเถอะ”
เมื่อเจ้านายหนุ่มอนุญาต พนักงานคนเดิมจึงพูดในสิ่งที่ได้ยินมาออกไป
“เธอบอกว่า ฉันไม่ฟังอะไรทั้งนั้น ฉันจะกลับแล้ว”
