แต่ท่าทางของดาวเรืองก็ดูเอร็ดอร่อยมีความสุขเหลือหลายกับมะขามอ่อนน้ำปลาหวานที่ป้านิ่มซื้อเตรียมเอาไว้ตั้งแต่เมื่อวานที่รู้ว่าดาวเรืองเริ่มมีอาการแพ้ท้องอยากของเปรี้ยว
“เอาอีกไหมครับ”
คมน์มีความสุขที่เห็นดาวเรืองชอบ
“อีกชิ้นก็ได้ค่ะ”
คมน์รีบหยิบมะขามอ่อนในชามขึ้นมาอีกชิ้น จิ้มน้ำปลาหวานแล้วพะเน้าพะนอป้อนใส่ปากคนเป็นแม่ของลูกอย่างเอาอกเอาใจ ขณะอีกมือรองไว้ใต้ริมฝีปากจิ้มลิ้มด้วยกลัวว่าน้ำปลาหวานจะหยด
ในเวลาต่อมา
เกือบสามทุ่ม คมน์รอจังหวะให้ดาวเรืองอาบน้ำเสร็จ จากนั้นเขาก็ทำบางอย่างที่ทำให้หล่อนตกใจ
“ดาวเรือง… แต่งงานกับฉันนะ”
พูดจบร่างสูงใหญ่ของคมน์ก็คุกเข่าลงต่อหน้าหญิงสาวที่ครั้งหนึ่งเคยชิงชังนักหนา… ทว่าวันนี้กลับกลายเป็นรักหมดหัวใจ
“อุ๊ย... คุณคมน์ไม่ต้องทำขนาดนี้ก็ได้ ลุกขึ้นเถอะค่ะ”
ด้วยดวงตาปลาบปลื้มคลอไปด้วยน้ำตา
ดาวเรืองก้มมองคนตัวโตที่บัดนี้ยอมคุก
