อีกหนึ่งเดือนต่อมา
“คุณแม่ครับ… ผมจะย้ายมาอยู่ที่เรือนหลังนี้กับแม่นะครับ”
คมกล่าวกับคุณหญิงพรรณราย
“อะไรนะ… ”
ประโยคที่ได้ยินทำเอาคนเป็นมารดารู้สึกตกใจ
“ผมจะย้ายมานอนที่เรือนนี้”
คมน์ตอบ
“ได้สิ… ดีเสียอีก แม่จะได้เจอแกบ่อยๆ”
คุณหญิงพรรณรายดีใจ
“แล้วนึกยังไงจะย้ายมานอนเรือนนี้”
คุณหญิงถาม
“ก็จะได้อยู่ใกล้แม่”
ลูกชายตอบอย่างเอาใจ
หากคุณหญิงก็รู้ทันว่าเพราะสาเหตุอันใด? ที่ทำให้ลูกชายของตนขอย้ายมานอนที่เรือนของหล่อน ถ้าไม่ใช่เป็นเพราะว่าดาวเรืองเพิ่งย้ายมาอยู่ที่เรือนหลังนี้เมื่อเดือนที่แล้ว ตามคำสั่งของคุณหญิงที่อยากให้ดาวเรืองมารับใช้ใกล้ชิด
“แน่ใจนะ… ว่าไม่ใช่เป็นเพราะดาวเรืองที่ทำให้แกต้องย้ายมานอนที่เรือนหลังนี้”
ประโยคที่ได้ยินจากปากของมารดา ทำเอาคมน์ชะงัก
“เอ่อ… คุณแม่รู้?”
คมน์ตกใจ
“ใช่… แม่รู้ทุกอย่าง รู้ว่าแกรักหนูดาวเรือง… รู้ว่าแกหื่นมาก แกแอบไปเคาะประตูห้องหน
