“นั่งสิ… ”
โรสราผายมือมายังยังโซฟากำมะหยี่สีน้ำตาลทอง ตั้งอยู่ตรงกลางห้อง ที่โต๊ะเล็กๆ มีน้ำส้มคั้นสองแก้ววางเอาไว้ ดาวเรืองจำต้องทรุดร่างลงนั่งอย่างปฏิเสธไม่ได้
“ช่วยเลือกชุดให้หน่อย… เธอว่าชุดไหนสวย”
โรสรายื่นแมกกาซีนเกี่ยวกับแฟชั่นเสื้อผ้ามาตรงหน้าดาวเรือง
“ชุดอะไรคะคุณโรส… ”
ดาวเรืองถาม ก่อนจะตกใจกับคำตอบที่ได้ยิน
“ชุดเจ้าสาว ฉันกำลังจะเข้าพิธีวิวาห์กับพี่คมน์เร็วๆ นี้”
โรสราตอบเสียงดัง
ดาวเรืองรู้สึกเจ็บแปลบในใจขึ้นมาทันที ไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกัน… ว่าทำไมต้องรู้สึกปวดแปลบในอก ทั้งที่ก็รู้ว่าวันนี้จะมาถึงสักวัน เพราะว่าโรสรากับคมน์เป็นคู่หมั้นกัน ไม่ช้าไม่นานก็ต้องแต่ง
ระหว่างที่ดาวเรืองกำลังชะงักไปชั่วขณะ บังเอิญโทรศัพท์มือถือของโรสราก็ดังขึ้นพอดี
“ขอตัวเดี๋ยวนะ”
โรสรากดรับโทรศัพท์แล้วเดินเลี่ยงออกไปยืนคุยอยู่ที่ระเบียงหลังห้อง ด้วยไม่อยากให้ดาวเรืองได้ยินบทสนทนาของหล่อน
