ตอนที่ 55
จิตพี่เป็นของเจ้า
เสียงกรุ้งกริ้งของพวงกระดิ่งที่แขวนข้างศาลาวัดสั่นไหวตามแรงลมก่อเกิดเสียงประหลาดก้องกังวาน ผสานกับสายลมที่พัดกรรโชกแรงเป็นระยะจนกิ่งต้นโพธิ์ใหญ่ไหวเอน บางใบก็ร่วงหล่นและปลิวไสวลงตามลานหน้าวัด
บางใบก็ร่วงหล่นปลิวเข้ามาในศาลาวัด
“นอนเถิดพี่จำปา ดึกมากแล้ว”
จำปา ยังคงนั่งนิ่งมองไปทางนอกศาลาวัดอย่างเหม่อลอย เพราะนี่เป็นวันที่สามแล้วที่จิตของ พ่อครูไกรศร ออกจากร่างแต่ก็ยังไม่มีวี่แววว่าร่างของเขาจะขยับหรือไหวติงเลยแม้แต่น้อย แต่หลวงตาขาวก็ยังคงแวะเวียนมาบริกรรมคาถาและดูแลร่างเขาเป็นระยะ โดยมีไอ้กล้าไอ้เข่ง และคุณภพ ผลัดเวรยามกันนั่งเฝ้าอยู่ไม่ห่าง
“จำปีเห็นอะไรอีกหรือไม่?ตอนนี้พี่เขาเป็นอย่างไรบ้าง”
หญิงสาวเอ่ยถามเด็กสาวด้วยความอยากรู้ แม้วันนี้จะเฝ้าถามทั้งวัน จนจำปี ไม่รู้จะตอบเช่นไรแล้ว เพราะนิมิตแต่ละอย่างใช่ว่าจะเห็นและบังเกิดในดวงจิตบ่อยนัก
และตอนนี้เธอ
