ตอนที่ 41
ผักกาดหน้าหนาว
สายแดดยามสายสาดส่องผ่านผ้าม่านหน้าต่างเข้ามา ทำให้เปลือกตาคู่สวยของ จำปา กระพริบติดกันก่อนจะค่อยปรือตาขึ้นช้าๆ ร่างกายของเธอคล้ายหนักอึ้งยิ่งนัก แต่ความอบอุ่นจากกายยำที่กอบก่ายข้างๆก็ทำให้หญิงสาวอมยิ้มออกมา
“อืม ยกแขนมากอดพี่หน่อย”
ไกรศร ครางต่ำในลำคอ เมื่อร่างบางทำท่าจะเขยิบถอยห่าง นั่นทำให้ จำปา ตะแคงตัวกลับไปและโอบกอดเขาไว้เช่นเดิม ลมหายใจอุ่นร้อนของเขารดรวยรินอยู่ไม่ห่าง
สองร่างกกกอดกันภายใต้ผ้าห่อผืนใหญ่
“พี่จำวรุษไปแค่เจ็ดวันเอง ไม่ถึงสิบห้าวันเลยไม่เป็นไรดอกรึ?” จำปา เอ่ยถามเบาๆ อย่างสงสัย เพราะเท่าที่ทราบมา พอรู้ว่าเขาจำศีลทุกปีและต้องครบสิบห้าวัน แต่นี้มีเหตุไม่คาดฝันเกิดขึ้นเสียงก่อน ทำให้การจำวุษของเขาต้องชะงักไป
“ไม่เป็นไร เดี๋ยวเอ็งคลอดเสร็จค่อยจำอีกทีก็ได้ พี่เองบำเพ็ญวิชาอยู่ในร่องในรอยตลอด และวันจะลาวรุษพี่ได้แจ้งกับสิ่งศักดิ์สิทธิ์ไว้แล้ว ไ
