ตอนที่ 14
ทุกวันคือวันใหม่
หยาดน้ำค้างยามเช้าเกาะพร่างพราวยังใบไม้และพืชผักที่ปลูกไว้ข้างเรือนของพ่อครูไกรศร มองแล้วแสนสบายตานัก บรรยากาศของเช้าวันไหม่ยามรุ่งอรุณปลุกทุกชีวิตที่หลับไหลให้ตื่นมาสู้ชีวิตต่อ ไม่เพียงมนุษย์เท่านั้นที่ต้องดิ้นรน เหล่านกกาก็เริ่มออกหากิน ไม่เว้นแม้แต่แมลงตัวน้อยๆและผีเสื้อที่เริ่มบินว่อนเพื่อหาน้ำหวานประทังชีวิต
ตราบที่ยังมีลมหายใจ ทุกชีวิตต้องดิ้นรนต่อไป
“วันนี้ผักงามดีจัง”
จำปี พึมพำอย่างพึงพอใจขณะถือกระด้งอยู่ข้างแปลงผักกวางตุ้ง เพื่อมาเก็บไปทำแกงและลวกจิ้มน้ำจิ้ม ส่วน สร้อย ง่วนอยู่กับการก่อเตาฟืนอยู่ที่ครัว
ตั้งแต่เธอมาอยู่ที่เรือนเล็ก หลังเดิมที่จำปา เคยอยู่ก่อนแต่งงาน หญิงสาวรู้สึกอุ่นใจกว่าอยู่ที่บ้านเดิมที่หมู่บ้านโนนแฮกนัก แม้ที่นั่นจะมีลุงสอนคอยดูแลอยู่ห่างๆ ก็ตาม แต่สายตาดูแคลนจากคนในหมู่บ้านนั้นทำให้เธออึดอัดใจยิ่งนัก
พอมาอยู่ในเรือนเล็กภายใต
