"ฝากดูกลอยใจหน่อยนะคะ หมอให้ลงไปเบิกยาให้กลอยใจ" แก้มบุ๋มเป็นฝ่ายทำลายความเงียบขึ้นมา สีหน้าเรียบเฉยของเธอมันคาดเดาอะไรไม่ถูกเลยทีเดียว ไม่รู้ว่าเธอเดินมาตอนไหน หรือได้ยินึำพูดอะไรบ้างที่ออกมาจากปากเขา ท่าทางของเธอทำให้เหนือฟ้ารู้สึกไม่ดี แต่ก่อนที่เขาจะได้อ้าปากพูดอะไร คนตัวเล็กก็เดินลิ่วไปเสียแล้ว
หญิงสาวนั่งรอเหม่อหน้าห้องยา ใจกระหวัดนึกถึงตอนที่เธอกำลังเรียนอยู่ มอ ปลาย ยังจำภาพแรกที่เธอเห็นผู้ชายคนนั้น คนที่อยู่ในความทรงจำของเธอตลอดมา
"ว่าไงจ๊ะน้องสาวสองคน รถเป็นอะไรเอ่ย ให้พวกพี่ไปส่งที่บ้านมั้ยจ๊ะ เดินอยู่แบบนี้ ระวังจะมีคนคิดมิดีมิร้ายมาฉุดเอานะ"
แก้มบุ๋มที่อยู่ในชุดนักเรียน ผูกผมพร้อมกับถักเปียสองข้างกับ น้ำทิพย์ เพื่อนสาวอีกคน มองหน้ากันอย่างเลิ่กลั่ก ไม่คิดว่าจะซวยแบบนี้
เธอทั้งสองคนพยายามที่จะเดินให้เร็วที่สุด เพื่อหนีจากไอ้วัยรุ่นสองคนนี้ ตอนแรกมันขับเลยไปแล้วแต่พอเห็นหน
