“ลุงผันจ๋า...ช่วยหงส์ด้วย...อา...อา”
หงส์ยังร้องอยู่เช่นนั้นเหมือนว่าหล่อนเริ่มรู้สึกตัวแต่ลุงผันนี่สิกลับเริ่มเคลิบเคลิ้มเหมือนอยู่ในความฝันเมื่อได้เห็นความเป็นสาวของหนูหงส์เปิดเผยแก่สายตา แต่แล้วเขาก็ได้ยินเสียงของหงส์ดังขึ้นเบา ๆ ว่า
“อุ๊ย!...ลุงผันจ๋า...นี่หงส์เป็นอะไรไปเหรอจ๊ะ”
พอได้ยินเช่นนั้นลุงผันก็ชะงักไปนิดหนึ่งก่อนจะละมือจากสองเต้าของหงส์ เขาตอบอย่างเก้อ ๆ ว่า
“ก็...เมื่อกี๊หนูหงส์เป็นลม ลุงเลยมาช่วย...เอ้อ...ถอดเสื้อให้น่ะจ้ะ”
“ช่วยถอดเสื้อให้หงส์เหรอจ๊ะ”
เสียงของหล่อนกระเส่า หงส์มองหน้าชายวัยกลางคนที่เป็นสีเข้มขึ้นเพราะความเขินอาย ตายล่ะ...อีหนูหงส์ตื่นแล้วเขาจะแก้ตัวว่ายังไง เมื่อกี๊ความอยากมันพาไปแท้ๆ แต่แล้วเขากลับได้ยินหงส์พูดว่า
“ขอบใจมากนะลุงผัน...อืม...แต่ว่า...หงส์ยังรู้สึกร้อนอยู่เลย...ช่วยหงส์อีกหน่อยซีจ๊ะ”
หล่อนดึงมือของหนุ่มวัยดึกแล้ววางแหมะบนเต้านมอีกหน ลุ
