ตั้งแต่คืนนั้นพราวรวีก็ไม่เจอกับกวีวัธน์อีกเลย เธอบล็อกทุกช่องทางการติดต่อเพราะอยากลืมเขาให้เร็วที่สุด
วันนี้เธอมาที่สำนักพิมพ์อีกครั้งเพื่อพบกับพี่ญาดาเพราะอยากจะคุยกับเธอถึงนิยายเรื่องต่อไป
“ทำไมล่ะพราว เรื่องล่าสุดที่พราวแก้ไขมันดีมากเลยนะ ดีจนพี่คิดว่าที่ผ่านมาพราวมีความรัก”
“ไม่มีหรอกค่ะ พราวก็แค่เจอคนมากขึ้น ได้แลกเปลี่ยนประสบการณ์กับคนอื่นมากขึ้น”
“นั่นสิ พี่เห็นแฟนเพจมีคนติดตามพราวเยอะเลย แล้วทำไม่เรื่องต่อไปถึงจะเปลี่ยนแนวล่ะ”
“พี่ดาจำวีวี่ได้ไหมคะ”
“จำได้สิ เพื่อนสนิทพราวนี่ ถามทำไมมีอะไรหรือเปล่า”
“วีวี่อยากเป็นนางเอกนิยายสักเรื่องพราวเลยจะคิดว่าจะลองแต่งแนววายบ้าง”
“เอาแน่เหรอพราว เรื่องนี้ข้อมูลมันค่อนข้างละเอียดและเปราะบาง พราวจะถามใครได้”
“ก็พราวมีวีวี่นี่คะ”
“คนเดียวมันจะพอที่ไหนล่ะ”
“แต่พราวสัญญากับเพื่อนไว้แล้วค่ะ เขามีเพื่อนทำงานที่บาร์โฮสต์อยู่หลายคน คงพอหาข้
