เมื่อกับข้าวพร้อมแล้ว ออสตินก็เลือกนั่งข้างข้าวหอม พร้อมกับตักไข่พะโล้ที่ช่วยคุณแม่เคี่ยวเองกับมือให้ทาน คนที่ไม่เคยถูกเอาใจก็ยิ้มเขินกับการกระทำของเขา ส่วนคุณพ่อกับคุณแม่ก็ยิ้มอย่างลำพองใจ คิดว่าอย่างไรลูกเขยคนนี้คงไม่หนีไปไหน เพราะดูท่าทางเอาอกเอาใจลูกสาวเก่งเสียเหลือเกิน
“กินปลาทูด้วยลูกจะได้บำรุงสมอง”
“แม่คะ...ถ้าปลาทูมันช่วยให้ฉลาดจริง ป่านนี้หอมเรียนหมอเรียนวิศวะไปแล้ว”
เหมือนคนด้านข้างจะไม่พอใจที่เธอเปรียบเปรย เพราะไอ้คำว่าหมอมันอยู่ในประโยคของเธอด้วย และนั่นทำให้เขาเอามือไปลูบบนต้นขาของเธอ เพื่อเป็นการเตือนครั้งที่ 1
ข้าวหอมขึงตาใส่ที่เขามาทำอะไรรุ่มร่ามแถวนี้ ทั้งปัดมือทิ้ง แต่ก็ต้องสนใจคำพูดของคุณแม่ที่สนทนากับเธอเรื่องหมอเรื่องวิศวะ
“จริงสิ...ไม่มีหมอหรือวิศวะมาจีบบ้างเหรอ”
“มีครับผมนี่ไง เรียนวิศวะปีสี่” ออสตินรีบดักทางไม่ให้ชงเข้าทางหมอทันที เพราะเขาเพิ่งจะจัดการฮุกหม
