ออสตินจอดรถด้วยความเร็ว แล้วก็พบว่าแม่นั่งอยู่ที่โซฟารับแขกดูทีวีเขาจึงไปทรุดนั่งข้าง ๆ พร้อมกับหนุนตักแม่เหมือนตอนที่คิดไม่ตก
“อ่าวไอ้ลูกเวร ไปทำผิดอะไรมาอีกล่ะสิ มาถึงมาอ้อนขนาดนี้” มาลิณีที่รู้ว่าลูกชายตัวเองต้องทำบางอย่างผิดมาแน่ ๆ ถึงได้มาสภาพนี้
“แม่ครับ...ผมสับสน”
มาลินีขมวดคิ้ว ไม่เคยได้ยินคำนี้จากลูกชาย มันสับสนอะไร วันนี้มันเรียนจบแล้วไม่ใช่เหรอ แล้วบอกว่าขอฉลองกับเพื่อน แล้วจะพาแฟนมาแนะนำตัวอย่างเป็นทางการทีหลัง
“แกนี่นะสับสน ทำไมรถไฟชนกันล่ะสิ” คนที่รู้สันดานลูกชายดีไม่มีใครเกินมาลิณีคนนี้
“ผมแค่...แค่...ไม่รู้จะเอาอย่างไรต่อดีครับ ข้าวฟ่างเป็นรักแรก แต่ข้าวหอมเป็นคนปัจจุบัน ผมสับสน วันนี้ข้าวหอมเห็นผมจูบกับข้าวฟ่าง” เขาหลับตาเล่าไปพร้อมกับอาการปวดหัวตุบ ๆ แต่สิ่งที่ได้รับกลับมาเป็นบาทามารดาสุดที่รัก
ตุบ!
“โอ๊ย...แม่ครับ ถีบผมทำไมครับ”
“ฉันไม่ได้จะแค่ถีบ จะกระทืบแ
