คืนนั้นหลังจากลูก ๆ หลับแล้วสองสามีภรรยาออกมานั่งคุยด้านนอกท่ามกลางแสงจันทร์ข้างขึ้น แต่กลับส่องสว่างจนเห็นใบหน้างดงามของภรรยาของผิงเหลียงจิน
ได้อย่างชัดเจน มือหนาของบุรุษหนุ่มวัยกลางคนกุมมือภรรยาเอาไว้อย่างอบอุ่นแล้วรั้งเข้ามากอด
“พี่ขอโทษเจ้าด้วยนะเจินเจิน หากไม่เพราะบิดามารดาข้า เจ้าคงไม่ต้องลำบากมาหลายปี” คำพูดแสนอบอุ่นของสามีแทรกกลางใจของหลันฮุ่ยเจินจนนางรู้สึกซึ้งใจ
นางไม่เคยบอกกล่าวเรื่องลำบากใจแก่สามีเลยสักนิดเดียว แต่ทว่าสามีกลับรับรู้ความทุกข์ใจของนาง
ยามสามีอยู่ต่อหน้าแม่สามีไม่เคยว่ากล่าว แต่เมื่อลับหลังสามี ทั้งกระทบกระแทกแดกดันสารพัด ทั้งเอาไปเปรียบเทียบกับสะใภ้ใหญ่ตลอดเวลา ทำเอานางอึดอัดใจ
หลังจากคลอดผิงหยางนางจึงให้ลูกอยู่กับแม่สามีแล้วออกไปค้าขายกับสามีไปเมืองโน้นทีเมืองนี้ที เพื่อหวังว่าตำลึงที่จุนเจือครอบครัวไม่ได้ขาดจะทำให้แม่สามีใจดีกับนางและลูก ๆ บ้าง
แต่สุ
