ผิงหยางกลับมาถึงบ้านเห็นคนมุงอยู่เต็มหน้าบ้าน รีบเข้าบ้านไปทันที เมื่อเห็นท่านพ่อกับท่านแม่มองหน้ากันทำให้เขารู้ว่าปู่ย่าสองคนนี้ชักจะวุ่นวายกับบ้านเขามากเกินไปแล้ว
“นี่ท่านยังไม่กลับอีกเรอะ...เมื่อวานก็ชัดเจนแล้ว เช่นนั้นข้าว่าที่ไปของท่านก็ควรจะเป็นคุกดีหรือไม่” ผิงหยางกล่าวขึ้นขณะที่มีคนของทางการเข้ามาในหมู่บ้านเพื่อดูแลความเรียบร้อยตามคำสั่งขององค์ชายสามพอดี
“นี่เจ้า...ข้าเป็นย่าเจ้านะ”
“ท่านไม่ใช่ย่าข้า ย่าข้าต้องมีคุณธรรมสูงส่งหาใช่สตรีร้ายกาจเช่นท่านไม่” ผิงหยางยืนข้างท่านแม่ อย่างไรเขาก็ไม่ยอมให้ท่านแม่โดนรังแกเด็ดขาด
“อาหยาง...” ผิงเหลียงจินปรามบุตรชาย แม้รู้ว่าบุตรชายจะรังเกียจแต่ว่าเขากลัวว่าคนจะเอาไปนินทาว่าบุตรชายเอาได้ ลำพังเขานั้นไม่เป็นไรหรอก
“ท่านพ่อ หากท่านเข้าข้างคนชั่วเช่นบิดามารดาท่าน ข้าก็ไร้คำจะกล่าว ท่านแม่เข้าบ้านเถอะ แต่บอกไว้ก่อนนี่คือบ้านท่านยายข้า ตำล
