ในมื้ออาหารตอนเย็น มีท่านลุงหย่งที่ร่วมทานอาหารด้วยกันพร้อมกับครอบครัวผิง ผิงหยางก็กล่าวสิ่งที่ตนเองอยากจะทำขึ้นมา
“ท่านพ่อท่านแม่ขอรับ ข้าให้คนถางป่าบนที่นาท่านยายไว้แล้ว ตอนนี้หน้าฝนทำนาได้ ข้าจะผันน้ำเข้านาแล้วรบกวนท่านพ่อช่วยไปหาเมล็ดพันธ์ุให้ข้าหน่อยนะขอรับ ข้าทำกระบะเพาะกล้าไว้แล้วขอรับ” ผิงหยางกล่าว
“ทำนาไม่ใช่ว่าหว่านไปเลยหรือลูก” หลันฮุ้ยเจินรู้ว่าการทำนาแต่โบราณเพียงหวานเมล็ดลงในพื้นนาแล้วข้าวก็จะขึ้นเอง
“ทำเช่นนั้นข้าวจะแย่งอาหารกันขอรับ ไม่เติบโตเต็มที่ เชื่อข้านะขอรับท่านแม่ รับรองว่าที่นาสิบหมู่นอกจากจะมีข้าวเติมเต็มยุ้งฉางแล้ว ยังเหลือให้ท่านพ่อขายอีกมากทีเดียวขอรับ” ผิงหยางค่อนข้างมั่นใจ เพราะตนเคยดูรายการเกี่ยวกับการเกษตร แต่ว่าชาวนายุคเขานั้นเอาง่ายเข้าว่า เน้นสบายจึงไม่ค่อยใช้วิธีนี้
ที่สำคัญเพียงแค่โยน ๆ ลงไปเดี๋ยวข้าวก็ตั้งต้นตรงเอง ที่เหลือก็เพียงดูแลให้ดีไม่ใ
