หลังจากงานเลี้ยงจบลงทุกคนในหมู่บ้านอิ่มหนำ สร้างความสุขใจกันถ้วนหน้า เหล่าภรรยาและลูก ๆ ก็หอบหิ้วสามีที่ดื่มจนเมากลับบ้านกันไป
ป้าเถียนเชียงกับหลันผิงและต้าเหลียงอยู่ช่วยเก็บล้าง ต้าเหลียงให้เอ้อร์เหลียงพาท่านพ่อเหลียนกังกลับไปก่อน เพราะหากปล่อยให้ผิงหยางและน้องสาวเก็บล้างอย่างเดียวคงจะเช้ากันพอดี
“ขอบใจทุกคนมากนะขอรับ นี่คือสินน้ำใจเล็ก ๆ น้อย ๆ ขอรับ” ผิงหยางเห็นทั้งสามคนช่างมีน้ำใจนัก ผิดกับคนอื่นที่กลับกันไปแล้ว จึงเข้าไปเอาอีแปะมาแบ่งเป็นพวงพวงละ 50 อีแปะยื่นให้กับท่านป้าเถียน หลันผิงและ
ต้าเหลียงเกอ
“ไม่ได้ ๆ อย่าให้พวกเราเลย พวกเราแค่ช่วยเก็บล้างเท่านั้น เจ้าเลี้ยงอาหารพวกเราแล้ว”
“อย่าเห็นว่ามันน้อยจะรังเกียจเลยนะขอรับ ข้าให้ด้วยน้ำใจ ตอบแทนที่พวกท่านมีน้ำใจต่อข้าและน้องสาว รับไว้เถิดขอรับ หากพวกท่านไม่รับข้าคงกินไม่ได้นอนไม่หลับ” ผิงหยางใบหน้าเศร้าทำให้ทั้งสามคิดว่า เด็กน้
