วันต่อมา
08.12 น.
ครืด
"มาแล้วเหรอหนูโลมา"
"ขอโทษนะคะที่โลมามาช้า"
"ไม่เป็นไรเห็นพีเคบอกว่าหนูปวดหัวตั้งแต่เมื่อคืนตอนนี้เป็นไงอาการดีขึ้นรึยังจ๊ะ?"
"โอเคมากแล้วค่ะ"
ฉันตอบคุณยายของพีเคเบาๆ และเลี่ยงที่จะไม่สบตาเมื่อเธอมองมาด้วยความเป็นห่วง...พีเคนี่ก็เข้าใจคิดคำแก้ตัวนะ ฉันค่อยๆนั่งลงที่ฟูกนั่งก่อนจะจัดเสื้อแขนยาวคอเต่าตัวเองดีๆอีกครั้งเพื่อไม่ให้เธอเห็นรอยที่พีเคทำไว้
"แล้วมีอะไรให้โลมาช่วยไหมคะ?"
"เราไปเดินเล่นที่สนามม้าไหมล่ะตากับพีเคเพิ่งไปเมื่อไม่นาน"
"สนามม้าเหรอคะ"
"ตอนแรกยายก็ไม่อยากจะไปหรอกเพราะมีแต่ผู้ชาย แต่ด้านหน้าสนามม้ามีสวนดอกไม้ด้วยนะเราไปนั่งจิบชากันเถอะ"
"ได้สิคะมาค่ะเดี๋ยวโลมาช่วยพยุง"
พรึบ
"ยายสิต้องพยุงหนู"
"อ๊ะ...โลมาลืมไปเลย"
ฉันกับคุณยายของพีเคหัวเราะออกมาเบาๆ เพราะฉันดันลืมว่าตัวเองเจ็บเท้าอยู่ คือมันดีกว่าเมื่อสองวันที่แล้วแล้วไงฉันเลยคิดว่าตัวเอง
