แอลล์เดินมายังเตียงนอนหลังจากที่เธออาบน้ำเสร็จแล้ว อีวานยังไม่หลับ เขานอนมองเพดานด้วยแววตาเหมือนกำลังครุ่นคิดอะไรบางอย่าง ร่างสูงอยู่ในสภาพเปลือยเปล่า ซ่อนตัวอยู่ภายใต้ผ้าห่มผืนหนา ไม่ยอมแม้แต่จะสวมชุดนอน
แอลล์จ้องมองใบหน้าคมคาย จึงรู้ดีว่าชายหนุ่มกำลังคิดอะไร คืนนี้เธอคงจะไม่รอดตัวไปเช่นเมื่อคืน แต่จะดึกดื่นแค่ไหนนั้นก็คงแล้วแต่เรี่ยวแรงของอีวาน
"ถอดชุดนอนออก" เขาพูดเหมือนออกคำสั่ง แอลล์หันขวับมามอง ขมวดคิ้วทำหน้ายุ่ง
"คืนนี้นอนเฉยๆ เหมือนเมื่อคืนไม่ได้หรือยังไงคะ?" หญิงสาวถามเสียงอ้อนกลับไปบ้าง
"ไม่ได้ครับ"
"อีวานใจร้าย" เธอว่าให้เขา อีวานจึงแค่นหัวเราะในลำคอ
"ใจร้ายตรงไหน ถ้าผมใจร้ายจริงๆ ทำไมแอลล์ถึงได้ครางเก่งขนาดนั้น" ชายหนุ่มพูดไม่อายปาก แอลล์จึงถอดชุดนอนของตนเองออก ร่างอรชรเปลือยเปล่าเผยให้เห็นทุกสัดส่วนชัดเจน ตอนนี้เริ่มจะไม่รู้สึกเหนียมอายเช่นตอนแรกๆ แล้ว
"ก้าวขาขึ้นมาคร่อ
